Inderdaad...

Er is een tijd geweest dat we ons wat zorgen maakten om de ontwikkeling van Aaron. Immers, hij had niet zo'n hele goed start bij zijn geboorte. En nadat het eerst al langer duurde dan bij Esmee en David voordat hij kon lopen, bleef vervolgens zijn spraak voor ons gevoel een beetje achter. Dat gevoel is ondertussen echter volledig verdwenen. Daar waar zijn eerste zin "David, zitten, eten" was (waarschijnlijk omdat we dat gemiddeld 6 keer tijdens een maaltijd moeten zeggen), begint hij nu steeds meer zinnen te vormen. Hij kent ook steeds meer woorden. Zo zijn zijn puzzels soms "moelijk". Zit hij te zoeken waar een stukje moet, en blijkt het dan te passen, dan roept ie ineens "inderdaad". Overigens moet je af en toe nog wel erg je best doen om hem te verstaan. Vooral als hij één van zijn vele spenen in heeft. Want dat is iets waar hij nog steeds niet zonder kan. Als hij 's nachts één van zijn drie spenen kwijt is begint ie te roepen dat ie niet kan slapen. Zwaar overdreven, inderdaad!